1. รักลูกมากมายให้ได้ทุกอย่าง
ไม่มีพ่อแม่คนไหนไม่รักลูก แต่ความรักที่เรามอบให้เขานั้นบางครั้งต้องมีขอบเขตเพื่อไม่ให้ลูกรักขาดวินัยและเสียนิสัย การเลี้ยงลูกในแนวนี้คือการตามใจ ยอมให้ลูกได้ทุกอย่างทั้งของที่ลูกอยากได้ ไม่ให้ความสำคัญหากลูกทำผิด ข้อตกลงที่มีกันไว้ ไม่กล้าขัดใจ อาจด้วยเพราะรักลูกมาก ๆ ไม่อยากเห็นเขาเสียใจ หรืออาจเพราะกลัวลูกไม่รัก
แนวการเลี้ยงแบบนี้จะทำให้เด็กติดนิสัยเอาแต่ใจ ไม่ยอมรับกับความผิดหวัง ต่อรองเก่ง และหากปล่อยให้นานไปเรื่อย ๆ การฝึกวินัยจะเป็นเรื่องยากสำหรับคุณพ่อคุณแม่อย่างแน่นอน นำมาซึ่งปัญหา ลูกดื้อ ไม่เชื่อฟัง เป็นต้น
2. ไม่ใช่ไม่รัก แต่มันไม่มีเวลา
พ่อแม่บางท่านมีลูก แต่ไม่ค่อยมีเวลาให้ อาจเพราะต้องทำงาน หรือมีเรื่องให้ต้องรับผิดชอบมากมาย จนไม่ค่อยได้แสดงความรักต่อลูก เลี้ยงดูลูกไปวัน ๆ เช่น ปล่อยให้เล่นทั้งวัน ไม่ว่ากล่าวตักเตือนอะไรมากมาย แต่หากลูกทำผิดก็จะดุ การอบรมสั่งสอนเรื่องระเบียบวินัยก็ไม่สม่ำเสมอ ไม่จริงจังเพราะไม่มีเวลา
การเลี้ยงดูลูกวิธีนี้ นอกจากจะทำให้ลูกนั้นไม่เชื่อฟังแล้ว ยังทำให้ลูกไม่รู้ว่าอะไรควรไม่ควร ไม่จริงจังกับการเรียน และอาจทำให้ความสัมพันธ์ระหว่างพ่อแม่และลูกนั้นไม่ดีเท่าที่ควร
3. เป็นลูก ก็ต้องเชื่อฟังสิ!
การเลี้ยงดูลูกระบบปกครอง ออกคำสั่ง ใช้ความรุนแรง โดยไม่ให้ความสำคัญกับการแสดงความรักต่อลูก อธิบายลูก เป็นเรื่องที่น่าเป็นห่วงมาก ไม่ว่าจะด้วยเหตุผลอะไรก็ตามแต่ การใช้ความรุนแรงไม่ว่าจะด้วยถ้อยคำหรือการกระทำ ย่อมไม่ส่งผลดีใด ๆ
การเลี้ยงดูลูกในวิธีนี้ แรก ๆ ลูกอาจทำตาม แต่ไม่ใช่เพราะเชื่อฟัง แต่เพราะหวาดกลัว นาน ๆ ไปจะทำให้เป็นเด็กก้าวร้าว หัวรุนแรง ทักษะด้านอารมณ์ติดลบ รู้สึกเหมือนตัวเองไร้ค่า นำไปสู่การต่อต้านและไม่เชื่อฟังพ่อแม่ในที่สุด